ทุกวันศุกร์ วันเสาร์ วันอาทิตย์
ก่อน วันจันทร์ ฉันเฝ้าถามเพื่อนๆ
ว่าจะไปที่ไหน ไปที่ไหนกัน
ทุกคนตอบเสียงเดียวว่า
จะกลับบ้านนอก ไปพักให้มัน
ไปเอกเขนก เกกมะเหรก
สุขจะเสกเมื่อใด ก็ได้ดังพลัน
บางคนมีภูเขา บางคนมีทะเล
อยู่หลังบ้านมัน
บางคนไปเข้าถ้ำ
บางคนออกตากแดด จนตัวดำ
บ้างวิ่งเล่นท้องนา บ้างคลุกขี้เลน
กับควายของมัน
ทุกคนตอบเสียงเดียวว่า
โอ๊ยเป้ แม่งโคตร แม่งโคตรมัน
และมันทำให้ฉัน
ฉันอยากจะมีบ้านนอก เป็นของตัวเอง
ไว้กลับไปในยามวังเวง
ฉันอยากจะมีบ้านนอกเป็นของตัวเอง
ให้เหมือนกับใครๆ เขา
ฉันอิจฉาเพื่อนๆ ที่กลับบ้านนอก
ไปพักผ่อนในยามเมา
เมาควันรถ ควันคน ควันถนน ควันทุนนิยม
เวลาฉันหิวข้าว ฉันเข้าเซเว่น
สั่งข้าวกล่องอีซี่โก
แต่เพื่อนฉันทางเหนือ เขากินข้าวซอย
อร่อยจนร้องโอ้โห
เพื่อนฉันทางอิสาน ซิแตก
ลาบเป็ด กับแหนมเนืองคำโต
คิดถึงปักษ์ใต้ทีไร แกงพุงปลารสเผ็ด
อร่อยจนน้ำลายสอ แต่ฉันได้แค่ขอ
หากฉันมีเงินยี่สิบบาท
ฉันจะได้น้ำติดฉลากกับยี่ห้อโก้ๆ
หากไม่มีเงินสักบาท
ฉันคงต้องร้องและปล่อยให้ท้องนั้นหิวโซ
แต่เขาปลูกผักหลังบ้าน
วันหนึ่งมีกิน ไม่ต่ำกว่าสามโล
แล้วไปหาเพื่อนบ้าน แลกหมู แลกวัว
แลกเป็ด แลกไก่ เต้าหู้ ถั่วพลู
อยู่กินอย่างไฮโซ ไม่ต้องคอยโมโห
ฉันอยากจะมีบ้านนอก เป็นของตัวเอง
ไว้กลับไปในยามวังเวง
ฉันอยากจะมีบ้านนอกเป็นของตัวเอง
ให้เหมือนกับใครๆ เขา
ฉันอิจฉาเพื่อนๆ ที่กลับบ้านนอก
ไปพักผ่อนในยามเมา
เมาควันรถ ควันคน ควันถนน ควันทุนนิยม
วันหนึ่งฉันจะไป อาศัยอยู่ที่สวรรคาลัย
แล้วเธอต้องตามฉันไป และหาย และหาย
เพราะฉันจะมีบ้านนอก เป็นของตัวเอง
ไว้กลับไปในยามวังเวง
เพราะฉันจะมีบ้านนอก เป็นของตัวเอง
ให้เหมือนกับใครๆ เขา
จะเลิกอิจฉาเพื่อนๆ ที่กลับบ้านนอก
ไปพักผ่อนในยามเมา
เมาควันรถ ควันคน ควันถนน ควันทุนนิยม